Marrakech!

Maandag rustdag
We staan nu in TinerHir en hebben zojuist besloten er een rustdag van te maken. Het is nu maandag en bewolkt. Gisterenavond hebben we zowaar wat regen gehad! Tsss. Morgen gaan we bij een rotspartij hier in de buurt kijken en daarna door naar Marrakesh waar we een paar dagen willen blijven.

Op naar Marrakech…
De rotspartij waar ik over schreef slaan we toch maar over. In de Planet hebben we gelezen over watervallen (110mtr) in de buurt van Marrakech waar we willen gaan kijken. Ofja… in de buurt… ca. 160Km van Marrakech en het ligt niet op de route. Dan valt ons oog op een piste welke we onderweg naar Marrakech (in Skoura) kunnen nemen. Deze Piste is wel zo'n 120Km lang, maar dan is het slechts 100km omrijden om naar de watervallen te gaan kijken. We besluiten dit te gaan proberen. We zien wel hoe goed de piste is. We kopen in Skoura nog wat brood (is nog warm!) en zoeken de piste. Na wat omweggetjes (een piste staat niet met bordjes aangegeven) en een kilometer door een droge rivierbedding gereden te hebben zien we op de gps dat we de piste gevonden hebben. Op onze gpssen hebben we topografische kaarten geladen. Dit is erg gemakkelijk, want dan kun je dus op de kaart op het display zien waar je rijdt.

Er is echter één.. of eigenlijk zijn er 2 problemen.
  1. Het enige land dat topo-kaarten van dit gebied heeft is Rusland. Alle plaatsnamen staan er dus in het Russisch op, wat totaal niet lijkt op de benaming op onze Michelin kaarten.
  2. Deze kaarten zijn een dikke 20 jaar oud.


Splitsing?
De juiste weg vinden gaat tot dusver aardig en na lekker geluncht te hebben gaan we verder. Op de gps wijken we af en toe af van de weg, maar de richting blijft OK. Het is een geweldig mooie piste! Heel veel afwisselend landschap en hele mooie weggetjes. Het wegdak is wel hoofdzakelijk grove grind, waardoor we zo'n 20-25km per uur af kunnen leggen. Na ca. 40Km krijgen we een splitsing: Dilemma. Deze splitsing staat niet op onze kaarten. Er staat wel een plaatsje aangegeven: Tassermo Dit plaatsje kunnen we ook niet vinden, zelfs niet op de Michelin kaart. We kiezen op basis van kompasrichting om onze weg te vervolgen en niet richting Tassermo te gaan. Wel beseffen we ons dat we dan toch een keer wat meer richting het westen moeten gaan. Na nog zo'n 20 km komt er dan nog een splitsing. Staat weer niet op de kaart, maar gaat wel richting het westen. We rijden deze weg in en vervolgen de piste. De uitzichten zijn nog steeds fenomenaal en we genieten van de omgeving. We komen bij een dorpje waar zich in allerijl een 30tal dorpsbewoners verzamelen om ons uitgebreid aan te staren en na te gapen. Dit hadden ze waarschijnlijk nog nooit in hun dorp gezien! Deze vermoedens worden bevestigd als ineens midden in het dorpje de weg ophoudt. Ja, gewoon stopt. In kan me niet herinneren dat ik ooit ergens een weg heb zien eindigen in een dorpje. Je kunt dit dorpje maar op één manier in en uit!

Wél een mooie route
Er zit nix anders op dan te onderkennen dat we fout zitten. We draaien om en besluiten 15km verderop.. ehm.. terug ons kamp op te slaan en te gaan koken. De volgende dag vervolgen we de route, maar zien dat er geen opties meer richting west zijn. De weg blijft maar richting oost gaan. Terugrijden zien we niet zo zitten en besluiten dan maar door te gaan. Rond de middag zien we een asfaltweg, welke we op de gps terug kunnen vinden. Na wat zoekwerk blijkt dat we 20km van Skoura zitten. Wanneer we naar Skoura rijden om warm brood te halen bij de bakker zijn we in 24 uur 0km opgeschoten, maar hebben we wel een geweldig rondje gereden! Omwille van de tijd (we weten dat we nog minstens een hele dag rijden wanneer we de piste nogmaals rijden, maar dan wel richting Tassermo) (wat we later wel op de kaart vinden als Assermo) besluiten we maar over asfalt naar Marrakech te rijden.

GSM mast
Dit blijkt een behoorlijk slechte weg, waardoor we het niet in één dag kunnen rijden. Een overnachtingsplek vinden valt wederom niet mee. Óf een dorpje (vol opdringerige Marokkanen) of langs de drukke weg op een kleine parkeerplaats. Plotseling zie ik een zandweggetje aan de linkerkant. Ik trap op de rem en draai die weg in. Het lijkt wel een privé weggetje tot ik een GSM mast zie staan. Misschien is dit wel het weggetje om voor onderhoud bij deze mast te komen! Ik rijd naar boven en inderdaad, geen dorp, geen huis, alleen een antenne. Plotseling duikt er een Marokkaan op. 'Natuurlijk! Het zal weer eens niet zo zijn…' denken we hardop. De man blijkt echter reuze vriendelijk. Hij legt uit dat hij op de mast moet letten en dat het prima is wanneer we hier overnachten. Hij vertrekt weer en wij genieten van het uitzicht. De volgende dag dan eindelijk naar Marrakech. We zagen in de Planet (dankjewel Michiel!) dat er maar één camping in de buurt van Marrakech is en we hadden al bedacht dat een Bushcamp hier geen optie was. Deze camping lag echter 15Km voorbij Marrakech en we arriveren daar rond 16.00u. We zijn redelijk kapot en maken er een rustige avond van.
Marrakech I
De volgende dag gaan we gewapend met Lonely Planet naar de shuttlebus (van Mohammed) van de camping. Deze brengt ons voor 40dh. (€4,-) naar de stad. Hij zet ons af bij dé bezienswaardigheid van Marrakech: de Koutoubia Moskee. Wij vinden het een beetje tegenvallen en hebben het na 5 minuten wel gezien. We gaan op zoek naar de Touristinfo. Wanneer we eindelijk op de plaatst van bestemming aankomen, blijkt er helemaal geen tourisinfo in de Medina (oude Marrakech) te zijn… tnx Lonely Planet… We vervolgen onze weg en besluiten naar de het plein Djemaa el-fna te gaan. Plotseling blijk ik dit plein te kennen. Toen ik een jaar of 12-13 was ben ik al eens in Marrakech geweest. En onder andere dus ook op dit plein. Het is een immens groot plein omgeven door talloze restaurantjes en winkeltjes. Ik herinnerde me alleen ook een groot aantal kraampjes. Dat blijkt te kloppen, want wanneer we later die dag terug op dat plein komen is het grotendeels gevuld met (eet-)kraampjes. Aan het plein gebruiken we de lunch in een restaurantje met Panoramaview. Vanuit dit plein lopen we de Souqs op. Deze wereldberoemde overdekte markt bestaat uit een netwerk van kleine straatjes vol met winkeltjes die op een simpele manier overdekt zijn. Het geeft een intieme en gezellige, maar ook claustrofobische sfeer. Erg leuk. Janneke en ik gaan er op sandalenjacht en we vinden bij dezelfde winkel een paar wat ons wel past. Uiterlijk én qua maat… Ik vraag de man echter of ie de rechter ook kan verhogen. Oei. Dat wordt moeilijk. Het is vrijdag vandaag (rustdag) en de schoenmaker is gesloten. We beloven de volgende dag terug te komen en gaan verder.

Jus d'Orange
Soms durf je gewoon niet af te dingen. Op het plein staan een 20-tal kraampjes waar ze Jus d'Orange verkopen. Ze persen het vers uit waar je zelf bij staat. De prijs is overal gelijk: 3Dh.

Bedenk je eens wanneer je de volgende keer een glas 'vers geperst' sinaasappelsap in Nederland bestelt; Op Djeema el-fna, Marrakech, Marrokko kost een groot glas verse jus € 0,30!
Janneke onderhandelt
Janneke vindt even verderop nóg leukere sandalen en ze gaat zelf aan het handelen. De vraagprijs is 120Dh. Janneke zet laag in en weet uiteindelijk de deal af te maken op 60Dh! Goed bezig. Enigszins trots geef ik haar de portemonnee en ze rekent af. We vervolgen onze dwaaltocht en wanneer we genoeg gezien hebben proberen we een uitweg te vinden. We gaan op zoek naar de graftomben van de Saadian princes. Deze graftomben zijn aan de afbraakwoede van MoulaY Ismail ontsnapt rond 1700. Hij was nogal bijgelovig over het plunderen van 'de dood'. In plaats daarvan sloot hij de tombes af en ze werden pas in 1917 herontdekt. We vinden ze na een behoorlijke zoektocht. Uiteindelijk valt het wat tegen. Het is een soort binnenplaats waar graven liggen. Geen keldergewelven of iets dergelijks, gewoon wat graven. De graven liggen wel voor een deel in gebouwen die erg mooi versiert zijn. We vragen ons af hoe dit 250jaar 'vergeten' kan zijn, terwijl het zo in de buitenlucht ligt, middenin de stad… We gaan weer terug richting Djemaa el-fna want we hebben gehoord dat je daar geweldig goed kunt eten voor weinig (erg belangrijk!) We komen het plein op en worden direct aangesproken door Marokkanen die proberen je naar hun kraampje te lokken. Eén ervan lukt dat en we gaan onder luid applaus van zijn collega's zitten. We eten Couscous en Tajine met brood en tomatensaus vooraf. Naast ons zit een stel waarmee we aan de praat raken. Zij: een Nederlandse die sinds haar 19e niet meer in Nederland woont, maar gewoond heeft in Noorwegen, Tanzania en nu Schotland en hij: een Brit die ook in Noorwegen heeft gewoond en nu in Schotland woont. Op de afgesproken tijd is Mohammed weer bij de Koutoubia-moskee en hij brengt ons terug naar de camping (weer voor 40Dh). Hiermee is onze eerste dag Marrakech voorbij.


Marrakech II
De volgende dag gaan we naar de Souqs terug, op zoek naar de sandalenman. We gaan naar de stad met een taxi, want de shuttle-Mohammed is er niet. We spreken de taxi af voor 50dh, nadat hij met 100dh begon. We vinden het sandalenkraampje direct en de onderhandeling kan beginnen. Hij vraagt 230Dh. Inclusief aanpassing. Ik reageer een beetje lacherig en zeg dat dat véél te duur is. En wil weglopen. 'Is good price monsigneur!' zegt hij. Ik zeg dat ik hem geloof, maar dat ik dat niet uit wil geven aan sandalen. Hij vraagt wat ik dan uit wilde geven. Ik zeg 'hooguit 80dh inclusief aanpassing' hij zegt dat dat niet kan. Ik zeg dat ik dat begrijp en draai me om. Net voor ik mijn eerste stap zet, zegt ie '150dh'. Ik zeg dat ik dat niet kan betalen. Hij vraagt me om een tegenbod. Ik zeg dat ik mijn bod reeds genoemd heb. Na enig gesteggel over en weer drukken we elkaar de hand om 100Dh. Leuk spelletje dat handelen! Om 1 uur zijn ze klaar. We gaan nog even wat lunchen. Even. Onze (vooral mijn) frustraties over de bediening zullen we jullie besparen. Het is dat Janneke zo'n honger had, anders waren we gegaan. Na ruim een uur vragen om te mogen bestellen… kunnen we eindelijk bestellen… we eten en gaan terug naar de sandalenman. Ik reken af, de man klaagt dat het aanpassen toch wel duur was, ik bedank hem voor de service, de man lacht en we vertrekken.
Terug naar de camping
We willen nog naar het Nieuwe Marrakech, maar dit blijkt een teleurstelling. Alles is vanwege de Ramadan al om 16.00u gesloten. We hebben geen tijd afgesproken met de taxi omdat we geen idee hadden hoe laat we waar zouden zijn. We spreken een taxi aan. Hij vraagt 200dh. We bieden 40. Hij lacht en rijdt door. De tweede kunnen we tot 100Dh krijgen, maar dat vinden we nog steeds te veel. Na de derde taxi beginnen we een beetje te zweten. Ze weten natuurlijk dat we terug moeten naar de camping. Verder begint het tegen 18.00u te lopen (Lees: zonsondergang, dus eten!). We lopen richting de Marjane (yep, de supermarkt) Uiteindelijk vinden we een petit-taxi (3 zitplaatsen waar we met zijn 4-en inkruipen) waar we (bukken wanneer we de politie voorbij rijden!!) voor 50Dh op de camping zijn.
Omdat mijn haren toch wel lang worden besluit ik de kapper nog even bij me te roepen. Janneke begint vol enthausiasme aan haar eerste coupe!
Das Rollende Hotel
Op de camping zien we een enorme aanhanger staan met opschrift Roteltours, das rollende Hotel. Het blijkt een aanhanger van zo'n 10 meter (!) die 46 slaapplaatsen herbergt (we noemden het 46 doodskisten) en welke achter een reisbus hangt! Dus een combinatie van een dikke 22 meter! Dit mag in Nederland echt niet! Het is een Duitse firma en we horen later van een fransman dat hij dit span zo'n 20 jaar geleden al ooit in Marokko tegenkwam. We 'verheugen' ons al op aankomst van de bus met 46 Duitsers die aan de gereedstaande biertafels bier gaan drinken en Duits praten… We drinken nog een flesje Rosé en gaan slapen. De volgende ochtend vroeg op (6uur) douchen en op naar onze volgende bestemming. Benny las in een reisverslag over een strand, net onder Essaouira. Het zou een prachtig strand zijn, waar je ook kan slapen. Dat klopt...


Lees verder...