Eindelijk Afrika!

Verjaardag aan de haven…
Maar het was dus nog de 25e en om 12uur zou Janneke jarig zijn! Wij vooraan één van de 3 rijen voor inschepen gaan staan om daar te overnachten. Terwijl Janneke nog even een slaapje deed, maakten wij nog even een pintje soldaat aan de kade. Toen het wat kouder werd (en 23.30u) zijn we met zijn 4-en in onze Unimog gaan zitten alwaar we een flesje champagne openden op de naderende verjaardag en overtocht te vieren. Om 0.00u konden we Janneke dan eindelijk feliciteren en mocht ze haar meegenomen cadeautjes open maken. Uiteraard hebben we voor haar gezongen (in het Nederlands, Belgisch en Engels) en hebben we de fles Africa…. Opengetrokken.. Lekker spul!
Wel een beetje bijtijds naar bed, want om 5.50u zou de wekker gaan. Onze boot zou tenslotte om 6.00u gaan laden. Dachten we..

Huh? Nu al?
Ja, dachten we dat ie om 6.00u gaan laden.. hoor ik ineens om 5.15u allemaal auto's om onze Unimog heen, starten en rijden. Ikke snel uit bed en Benny en Anja wakker gemaakt. Even verbaas ik me over het feit dat er 2 ballonnen aan onze bumper hangen. Ik bedenk me 'wie hangt er nou ballonnen aan onze auto?'. Dan loop ik naar de andere zijkant waar 3 meter breed een slinger hangt met de tekst: Happy Birthday! Benny en Anja hadden gisterenavond nog een paar tijdschriften kapot geknipt om een mooie slinger te maken!! Snel de slinger er afgehaald om te zorgen dat ie niet stuk ging, ingestapt en starten! Wij maar ingevoegd en vervolgens al de boot ingereden. Om 6.05u komt er beweging in de boot en varen we de haven uit. Op weg naar Marokko!!!

De Grens
Eenmaal aangekomen in Ceuta hebben we nog snel wat getankt, tegen 72,5 eurocent per liter! (Alles vol dus, want bovenin Marokko zal de diesel wat duurder zijn.) Vervolgens doorgereden naar de grens alwaar eenieder ons vrolijk toelachte. Dat zag er dus goed uit! De Spaanse Douane was uiteraard geen probleem. Daarna stoppen bij de Marokkaanse… [stukje voorgeschiedenis: Vorig jaar kwamen Benny en Anja bij dezelfde douanepost en kregen zonder al te veel problemen de vereiste papieren. Vóór ze doorrijden gaat Benny nog even naar het toilet. Een of ander gefrustreerd douaniertje komt op Anja af, vraagt of het haar Unimog is en of wat ze in haar hand heeft de papieren zijn. Wanneer ze met -Oui- antwoord grist de man de papieren uit haar hand en voila, geen toegang tot Marokko. Na 5 uur stechelen zit er voor hen niets anders op dan de boot terug te nemen. Hun auto was gecamoufleerd en dat mag niet… Het afgelopen jaar hebben ze de hele Unimog geschilderd om nu probleemloos de grens over te kunnen.] Eerst in zo'n hokkie je paspoort laten stempelen. Hoop paperassen, maar geen probleem. Daarna de voertuigdocumenten in orde gaan maken in een ander hokje. Daar begon het gezeur. Die douanier typt het kenteken van Benny en Anja in, kijkt een keer en schrijft op het formulier: 'voir de type vehicule' en zegt dat Benny de Chef de Douane moet zoeken. Dan zijn wij aan de beurt. Zelfde verhaal! Wij die man opgezocht en zien tot onze schrik dat hij slechts 1,60m lang is… Dat voorspelt niet veel goeds… 'Zoek nooit de kleinste uit', zeggen ze altijd… Dat bleek! 'Dit zijn militaire voertuigen', zei de man. Wij ontkenden dat uiteraard waarop hij zei dat ze vast ooit als militaire voertuigen gediend hadden. Benny antwoordde met zijn meest geloofwaardige blik dat um dat niet (zeker) wist. Die man snauwt dat we moeten wachten en dat hij naar het bureau gaat. Een dik half uur later komt ie terug en wil zien of er een bed in staat. Natuurlijk is dat zo en ineens krijgen we een stempel en kunnen we door! Niks toilet, meteen instappen en doorrijden! Ineens is daar nóg zo'n Douanier die dan Anja haar papiertje wil hebben. Ze wilde het niet afgeven! Het moest toch! Er bleek nog een stempel op te moeten en konden we vertrekken! Eindelijk in Marokko!

Shopping Center
Wij voorop richting Tetouan. Daar bleken we redelijk snel al te zijn, maar we hadden nog niet besloten welke route we vervolgens zouden nemen. Dus maar even gestopt op de parking van een Shopping center. Shopping center? Ja dus. Het was 10.30u en de winkel was nog gesloten. Na even navragen bleek ie om 11.00u open te gaan. Ok, we konden de verleiding niet weerstaan. Even slapen dan, want we hadden maar een kort nachtje gehad. Om 13.30u schrik ik wakker en loop naar Benny. Die zat achter zijn laptop en had ons bewust laten slapen… Dus het de supermarkt in en wat bleek: Zo uitgebreid heb ik er nog nooit 1 gezien! Alle levensmiddelen, huishoudelijke artikelen, TV's, fietsen, autoaccu's, gereedschap, brandstoffilters, kleding, koelkasten, wasmachines, speelgoed etc. etc. Dus toekomstige overland reizigers: Het is niet nodig in Spanje nog flink in te slaan!
Om Janneke's verjaardag echt goed te vieren hebben we nog appeltaart gegeten op de parking van de Supermarkt! Vanuit Tetouan zijn we naar Chefchaouen gereden en vervolgens richting Oazzane.
Het landschap is hier fantastisch, maar daar zullen de foto's je van moeten overtuigen… Na een 18km zijn we een klein weggetje ingeslagen richting Zoumi waar we nu in ons eerste BushCamp staan!

 



Slechte weg
Vandaag hebben we 47km afgelegd. Niet veel gereden zou je zeggen... Nou, niet helemaal... Het was nogal een slechte weg. We dachten: 'laten we eens een schwierige strecke nemen'. Dat hebben we geweten! Het was, dat stond ook op de kaart, een geweldig mooie route. Schitterende uitzichten en verschillende begroeiing. Maar het asfalt was soms maar een meter breed! Kilometers lang zo smal dat een tegeligger je niet kon passeren.. tenminste... dat dachten wij. Marokkanen denken daar heel anders over en dus hebben we de auto regelmatig stilgezet om hen te laten passeren. Verder waren we ook erg blij met de geveerde stoelen en onze flexibele cabine. Wat een hobbels en stof. Gelukkig reden wij vooraan. Voor Anja en Benny was de beste oplossing: afstand houden.
Onderweg kwamen we in een dorpje ineens midden in de markt terecht.. Honderden mensen en tientallen kraampjes om tussendoor te manouvreren! Wel leuk.. En aan het einde van het dorp vonden we de ezelparking!
De unimog deed het verder goed. het temperatuurprobleem was er nog steeds, maar goed beheersbaar. Toch maar eens naar een andere radiatordop zoeken.
Om een uur of 5 kwamen we langs een soort van camping. MET ZWEMBAD! daar zijn we dus maar even naar de prijs wezen vragen. €10 voor 2 auto's en 4 personen incl. stroom, water en zwembad!
Je raad het al. We staan vannacht op de camping. we zijn (voor degenen met een kaart) onderweg van Oazanne naar Fes. Of Meknes, dat weten we nog niet.. dat zien we morgen wel. Welterusten.

Eerste lekke band
Vanochtend hebben we besloten via Meknes richting Erg Chebbi te rijden. Erg Chebbi is een hele beroemde (en hele grote) zandduin in het oosten van Marokko aan de Algerijnse grens. Deze zandduin is ook een ontmoetingsplek voor 'Overlanders'. Daarna willen we naar Marakech gaan (voor de economen onder ons, dit is inderdaad helemaal in het westen…) Na de slechte weg van de afgelopen dagen is het heerlijk cruisen op het asfalt tot het plots door mijn portofoon klinkt: 'Frank, Lekke band!'. Ik vraag nog: 'bij jou of bij mij', maar constateer gelijktijdig dat Benny en Anja in mijn spiegel verdwenen zijn. Wij dus omdraaien en snel gaan helpen. Enzo Ferrari zou zich er van omdraaien in zijn graf, maar na 15 minuten is de band al gewisseld. We vervolgen onze weg, naar de Meknes waar we een 'goed uitziende' bandenboer gaan zoeken om de band te plakken. Zelf hebben we hier ook de spullen voor bij, maar zij kunnen dit beter… Vrij snel vinden we een GoodYear Magazin de pneumatique en dus stopten wij. Gesloten. We gokken op siësta en vragen iemand hoe laat ie open gaat. Bleek een werknemer te zijn. Er volgen er meer, alleen de matador is spoorloos. 15 minuten te laat komt de baas en maakt de deur open. Als gekken vliegt het personeel op de band en in een mum van tijd is de binnenband er uit en hebben ze het gat gevonden. Ze plakken er een plakker op en leggen hem onder een warme pers. Dit duurt ca. 30min. zeggen ze en ze gaan er naar zitten kijken. Een half uur lang kijken ze naar die band. Met zijn tweeën. Janneke begint (zoals gewoonlijk) al te rekenen en komt tot de conclusie dat dit niet efficiënt is. Maar ja, tijd genoeg en een uurloon van niks natuurlijk. Wanneer de band klaar is moet Benny uiteindelijk 50dh afrekenen. Das €5,-! Pietje taxi is tegenwoordig nog duurder!

'Lieve' kinderen
We willen nog even naar de Marjane (supermarkt) waar we nog de nodige inkopen doen. Het is inmiddels al laat en we gaan op zoek naar een slaapplaats. Even buiten Mekres vinden we die in een beschutte droge rivierbedding. Wanneer we hier een tijdje staan en Benny & Anja hun was net aan de lijn hebben hangen, komt er een man met een paar ezels voorbij. 50 meter verderop blijkt een drinkplek voor de dieren te zijn. De volgende ochtend willen we eerst lekker gaan douchen. Wij water gekookt en de douchezak gevuld, zien we tot onze verbazing 5 kindertjes op een rijtje naast onze auto's zitten te kijken. Heel lief. En tja, als je bezoek hebt ga je natuurlijk niet douchen. Anja besluit ze allemaal 2x een halve boterham met Jam te geven waar ze driftig van smullen. Wanneer we aan het inpakken zijn veranderen deze lieve kindertjes in hebberige kindertjes. Ze willen alles van ons hebben. Van geld tot schoenen en van wasknijpers tot afval. Helemaal gek worden we er van en we maken ons uit de voeten. Je geeft ze een vinger…

Hassan de fossielenman
We vervolgen onze weg en maken even een tussenstop in Source Bleue de Meski… Deze bron mondt uit in een lekker zwembad stond er in de Lonely Planet, dus wij ff kijken. We hebben er heerlijk geluncht en zijn daarna wat gaan zwemmen. Vervolgens zijn we richting Erfoud gereden, waar we op zoek zijn gegaan naar een winkel om inkopen te doen. Normale levensmiddelen zijn geen probleem, maar een slager… Alles hangt hier gewoon in de buitenlucht en zwart van de vliegen… uiteindelijk op een markt een slager gevonden die een kip in de koelkast had. Deze kip hebben we door de slager 'schoon' laten maken en vervolgens meegenomen. Groenten waren er ook volop op de markt, dus konden we tevreden terug naar de auto's. We wilden toen nog even naar Erg Chebbi doorrijden, maar het begon al wat te schemeren. Toen we op een gegeven moment aan het einde van de asfaltweg door de woestijn kwamen en een keuze moesten maken tussen twee piste's, kwam Hassan aan ons raampje staan. Bij deze splitsing had Hasssan een Magazin de Fossiles. Hij is niet de enige, rond Erfoud stikt het van de fossielenwinkels. Hij vertelde ons het verschil tussen de twee piste's en dat het misschien beter was de lange piste nu niet meer te rijden. Die conclusie hadden wij ook getrokken en ik reed liever ook de korte niet meer. Maar ja, we stonden midden in de woestijn! Plots zegt Hassan dat we ook bij zijn winkeltje konden slapen. Dat leek ons wel wat en ook Benny en Anja konden zich hier goed in vinden. Dus we zetten onze auto's netjes neer en werden direct op de T gevraagd bij Hassan. We hebben uitgebreid en erg leuk met die man gepraat over van alles en nog wat. Janneke en ik zijn toen gaan koken en hebben Hassan ook uitgenodigd mee te eten. Dat heeft hij gedaan, waarna hij natuurlijk op zijn beurt vroeg of we mee wilden eten van zijn tajine. Dit is een traditionele éénpotsmaaltijd die met zandbrood wordt gegeten. (ze bakken hier brood in het zand. En dat proef je! ;)

Dakargeweld
Opeens hoorden we in de verte een auto aan komen rijden en zien hem op hoge snelheid dichtbij komen. Mijn hart gaat sneller kloppen.. Het zal toch niet.. en dan zien we in het donker ineens een Touareg (volkswagen) van de Dakar voorbij scheuren. In de verte komt er nog een aan. Deze is iets anders, is zwart en er staan wat Chinese tekens op. Het lukt om hier een foto van te maken. Hassan vertelt net dat deze mensen verderop bij een hotel logeren als er nog een MAN race/assistentietruck voorbij komt razen! Ik heb mijn plan voor de volgende dag getrokken! De volgende ochtend rond 6.00u komen de Touaregs weer voorbij, ditmaal in de andere richting. Ik baal een beetje. Onze kans om ze van dichtbij te zien wordt kleiner. (overigens staan we iedere dag om 6.00u op omdat het hier maar van 6.00u tot 18.00u licht is)

Een paar uurtjes later vertrekken we richting Erg Chebbi. Bij het hotel, waar we volkswagen dachten te vinden, staat geen enkele auto… Jammer… We rijden verder tot we ineens weer een hotel zien. Raak! Hier staat het hele volkswagencircus. 4 vrachtwagens en een, blijkt later, speciaal voor volkswagen gebouwde garage!

Duinen
Na het team van Volkswagen bezocht te hebben zijn we doorgereden over verschrikkelijk slechte paden (veel wasborden) richting die beroemde duin Erg Chebbi. Dit is een enorme mooie zandduin die ineens begint vanuit een rotsachtige woestijn met veel stenen. Na weer 300 kinderen afgeschud te hebben en we eindelijk niemand meer zien proberen we om met de Unimog eens de duinen te betreden. De eerste duin is meteen een teleurstelling. Hij blijkt te stijl omdat ik de verkeerde kant heb. (een zandduin heeft altijd een steile en een minder steile kant) ik rijd om de duin, geef gas en de Unimog stuift naar boven. Helemaal geweldig! Hier was het allemaal om te doen! Nog aan het nagenieten van deze prestatie van ons Unimogje zien we ineens weer hordes kinderen aan komen stormen… 'ojee, wegwezen' dacht ik, maar het is al te laat. Op één na blijken het lieve kindertjes die vol bewondering naar ons en onze auto's kijken en enorm giechelen wanneer Janneke en ik elkaar een zoen geven. Er zit natuurlijk weer één handelaartje tussen die direct zijn tas begint uit te pakken en zijn koopwaar langs de Unimog in het zand uitstalt. Na wat spelen en foto's trekken zoeken we een camping met douche op om de nacht door te brengen. (Een camping is hier niet meer dan een parkeerplek op een binnenplaats met de mogelijkheid je te douchen (houtgestookt) en met een (meestal sta-) toilet.) De eigenaar van de camping loopt de hele avond te zeuren dat we met hem een tochtje op een kameel moeten gaan maken van anderhalf uur voor maar 200 dirham (=€20,-) per persoon. Dat vinden we veel te duur en aangezien hij niet lager wil gaan dan 50 Dirham voor een half uur besluiten we niet te gaan. De rest van de avond komen we niet meer van hem af. Hij vindt namelijk dat we hem wat meer moeten gunnen. Volgens de Planet verdienen ze hun geld hier met de kamelentochten en niet met de camping. (Wat te begrijpen is met een prijs per auto van 25Dh per auto per nacht.)

Markt in Rissani
De volgende ochtend vetrekken we richting Rissani waar we stoppen om inkopen te doen. We horen dat er markt is, waar we dan ook naar toe rijden. We vinden een parkeerplek en ogenblikkelijk staat er een kerel die ons voor 5dh (€0,50) rond wil leiden over de markt en de lastige Marokkanen weg wil jagen. Vooral dat laatste spreekt ons aan en we gaan met hem in zee. Ook gaan we akkoord met het aanbod van een ander om voor hetzelfde bedrag op onze auto's te passen. We lopen met hem door de markt en door een oude Kasbah, een wijk in een typische bouwstijl. (soort beton, bepleisterd met leem en stro en honderden jaren oud). Uiteindelijk (we hadden het kunnen weten) komen we ineens uit in een tapijtwinkel. Janneke en ik weten ons bijzonder snel weer naar buiten te werken en lachen ons suf wanneer onze Belgen 5min later naar buiten komen met het verhaal dan Benny was gaan niezen (toneelspel) en vertelde dat um allergisch was voor tapijten! Bij terugkomst blijken er nog 2 4x4campers naast ons op de parking te staan. Zonder spoor van hun eigenaars overigens. We stappen in en rijden verder richting Marrakesh. We nemen ons voor op zoek te gaan naar een Bushcamp. Dit valt echter niet mee. Het is erg warm, uitgestrekt en kaal. Overal waar wat begroeiing is, is een dorp. Dus op een gegeven moment besloten toch maar een camping op te zoeken. Gewoon in een dorpje staan is hier geen optie. Dan heb je absoluut geen rust.

Lees verder...