Het einde...
Laatste keer naar Dakar
Vrijdag vertelde de douanier dat er geen tijd meer was de 'formaliteiten' af te handelen. Hij vroeg ons vandaag terug te komen.
We hadden verwacht grote problemen te krijgen en flink te moeten onderhandelen. Ze waren vrijdag al over geld begonnen en dat voorspelde niet veel goeds. We hadden verder geen idee waarvoor we terug moesten komen, behalve dan om te betalen.
Toen we daar arriveerden lachten de douaniers vriendelijk en vertelde dat alles al geregeld was! We konden omdraaien en weer gaan. 'Bon voyage', zeiden ze zelfs!
We hadden in de Rough Guide (soort Lonely Planet) van een of andere 'artisanal market' gelezen, dus daar wilde we eens gaan kijken.
Na weer anderhalf uur het verkeer van Dakar te hebben getrotseerd arriveerden we bij een teleurstellend klein pleintje waar niet veel te zien viel.
Jammer maar helaas. We kozen terug te gaan naar Via Via.
Lies, de eigenaresse van Via Via, is een tijdje geleden een project begonnen voor jonge (3-12 jaar) straatkinderen. Dit tehuis heeft ook een
winkeltje waar de kinderen zelfgemaakte spullen verkopen. We wilden daar eens gaan kijken. Het was klein, maar wel leuk. Grappig hoe die kinderen
proberen wat te verkopen. (natuurlijk vielen we voor hun charmes)
Onverwacht bezoek
Ik ging nog even mijn email ophalen in het internetcafé en las een mail van de Zwitser Cristian (zie week7 regel 3).
Hij schreef dat hij met Hasna (Marokkaanse) en Manfred (Oostenrijker) maandagochtend naar Dakar wilde komen en dat ze ons nog wilden zien! We hadden deze 3 ontmoet in de Zebrabar...
Het was inmiddels al 20.00u dus ik belde hem snel. Ze bleken al in Dakar en vroegen wanneer ze ons konden zien. Ik antwoordde dat we 4 uur
later zouden vertrekken waarop hij zei: 'waar zijn jullie? Dan komen we NU naar jullie toe!'. Een uurtje later kwamen ze het Via Via Café binnen vallen waar we de nodige 'Gazelles' (lokaal biertje) hebben genuttigd. Om 0.15u zijn we zelfs nog een hamburger wezen eten vlakbij de luchthaven!
Cristian zette ons om 0.59u af op de luchthaven waar we afscheid van hen namen en ook van onze reisgenoten van de afgelopen maanden.
Benny en Anja: We hopen dat de komende 10 maanden voor jullie net zo leuk zijn als de afgelopen 2 maanden voor ons waren! Bedankt!
We zijn blij weer naar huis te gaan, al hadden we ook graag nog verder gereisd... Dit smaakt naar meer!